-شخصيت اعلای خداوند فرمود : گفته شده درخت بانيان جاودانی وجود دارد كه ريشه هايش رو به بالا، شاخه هايش رو به پايين و برگهايش سرودهای ودايی است . كسی كه اين درخت را بشناسد داننده وداهاست .
-شاخه های اين درخت كه با سه گونه طبيعت مادی تغذيه می شود رو به پايين و رو به بالا گسترده می شود. شاخه های كوچك آن اشيای جلب كننده حواس هستند . اين درخت ريشه های رشدكننده رو به پايين نيز دارد كه متصل به اعمال ثمرجويانه جامعه بشری اند.
-شكل واقعی اين درخت را نمی توان در اين جهان رؤيت كرد . هيچكس قادر نيست درك نمايد كه كجا پايان می يابد، از كجا آغاز می گردد، و پايه اش كجا قرار دارد . اما انسان بايد با عزم راسخ و با سلاح عدم دلبستگی به قطع اين درخت كه عميقاً ريشه دوانده است مبادرت ورزد . سپس بايد در جستجوی مكانی باشد كه پس از رسيدن به آن ديگر بازگشتی از آ ن نيست ، و آنجا به شخصيت متعال خداوند كه همه چيز از او آغاز شده و از زمانهای بسيار كهن در او جای داشته تسليم شود.
-آن كسانی كه از حيثيت دروغين ، توهم و معاشرت كاذب رها گشته ، به درك آنچه ابدی است دست يافته اند، كا رشان با شهوت مادی تمام شده است ، از دوگانگيهای خوشبختی و نگون بختی مبری اند، سرگردان و گمگشته نيستند، و می دانند چگونه تسليم شخص متعال شوند، به آن ملكوت جاودان نائل ميگردند.
-آن منزلگاه متعال مرا، خورشيد، ماه ، آتش و يا الكتريسيته روشن نمی كند. كسانی كه به آن واصل می شوند ديگر هيچگاه به اين دنيای مادی بازنمی گردند.
-موجودات زنده ، در اين دنيای مقيد، اجزای ابدی منند . ولی به علت زندگی مقيد، به سختی با شش حواس كه شامل ذهن نيز می شود در تقلا می باشند.